|
W telegraficznym skrócie...
Autor ponad 100 prac, głównie popularnonaukowych oraz poradnikowych (m.in. na temat wykorzystania Internetu w kształceniu medycznym i praktyce lekarskiej), zamieszczanych na łamach takich czasopism jak: "Gazeta Lekarska", "Kardiologia Polska", "Magazyn Aptekarski", "Magazyn Medycyny Rodzinnej", "Medycyna Praktyczna", "Nefrologia i Nadciśnienie Tętnicze", "Neurologia Praktyczna", "Psyche", "Puls", "Terapia", "Integracja", "Dama Pik", "Sądeczanin" i innych. Autor poradników dla lekarzy: "Jak korzystać z Internetu" (ze wstępem Stanisława Lema), "Internet w rękach lekarza-praktyka", "Neurologia w Internecie", "Komputer i Internet w pytaniach i odpowiedziach", "Prawo medyczne i promocja usług lekarskich w sieci Internet", "Aspekty prawne w praktyce lekarzy POZ", "Onkologia w sieci Internet", "Mój pomysł na praktykę lekarską", "Polski lekarz w Unii Europejskiej". Współtwórca programu telewizyjnego "Komputerowy Lekarz Domowy" (TVP1). Twórca serwisów internetowych m.in. Akademii Medycznej w Warszawie, Państwowego Zakładu Higieny, Instytutu Reumatologii w Warszawie, Biblioteki Głównej AM w Warszawie, Biblioteki Głównej CMKP, Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii i innych. Hobby: literatura współczesna, film fabularny i dokumentalny, stare fotografie (www.dawnetatry.pl), historia Polski,
Kresy Wschodnie (www.nawolyniu.pl), sport (pływanie, jogging). Od 2015 roku startuje w biegach długodystansowych (m.in. w triadzie patriotycznej "Zabiegaj o pamięć", na którą składają się: Bieg Konstytucji 3 Maja, Bieg Powstania Warszawskiego oraz Bieg Niepodległości).
Góral w Warszawie, czyli...
"Beskid Sądecki nie jest ani najwyższym, ani szczególnie dzikim pasmem polskich Karpat, lecz
być może najbardziej "klasycznym", z soczystymi lasami, umiarkowanie stromymi
zboczami i realną (jeszcze) możliwością spotkania wilka albo rysia.
Nigdzie indziej w Polsce górom nie towarzyszą tak potężne rzeki, nigdzie też - może poza
Kotliną Kłodzką - nie skupia się na małej przestrzeni tak wiele renomowanych
uzdrowisk, z których każde jest inne: Krynica zdumiewa przedwojenną świetnością
i dużymi ambicjami, Żegiestów i Muszyna zachwycają krajobrazami (jedno
dzikim, drugie sielankowym), z cichej Piwnicznej zapamiętuje się rynek
i raj narciarski w Suchej Dolinie, a Szczawnica ma potencjalnie wszystko
- wspaniałe położenie, Dunajec i świetną bazę sanatoryjną.
O czym się myśli, wędrując po Sądecczyźnie? O Łemkach, po których zostały malutkie cerkwie,
o pionierze ochrony przyrody, hrabim Stadnickim z Nawojowej, o dżentelmenach
w cylindrach snujących się niegdyś po deptakach uzdrowisk, o świętej Kindze...
Ale przede wszystkim o cudownych krajobrazach, pięknych zachodach słońca,
urokliwych miasteczkach i wspaniałych szlakach, które co roku przyciągają
zakochanych w Beskidach turystów."  Beskid Sądecki. Widok z Jaworzyny. Mieszkańcom Beskidu Sądeckiego wiele zawdzięczam i zachowam ich na zawsze w swojej wdzięcznej pamięci. Od wielu lat mieszkam i pracuję w Warszawie, ale odwiedzając rodzinne strony zdarza mi się zanucić czasem w ciszy "Góralu, czy Ci nie żal, góralu wracaj do hal..." (góralom z pobliskich Tatr poświęciłem serwis: Górale i Tatry na starych fotografiach). Przodkowie
 Rodzina Kosiatych. Nowy Sącz, 1924 r.
Mój pradziadek ze strony ojca - Jan Kosiaty (1863-1928) (na powyższym zdjęciu siedzi pośrodku) był nauczycielem, kierownikiem Szkoły Powszechnej w Wierzchosławicach, a następnie Szkoły Powszechnej nr 3 im. J. Kochanowskiego w Nowym Sączu. Brał udział w ufundowaniu Sanatorium Nauczycielskiego w Zakopanem w 1924 roku. Należał do Sodalicji Mariańskiej i przyjaźnił się z Wincentym Witosem, który był jego sąsiadem w Wierzchosławicach. Ożenił się z Jadwigą Michalską (1871-1914) - niestety, nie ma jej na powyższym zdjęciu - zmarła młodo, w wieku zaledwie 43 lat. Na fotografii pierwsza z lewej siedzi druga żona Jana Kosiatego - Jadwiga z domu Magierowska (1870-1956) primo voto Tabeau, z którą wziął ślub cztery lata po śmierci pierwszej żony.
Babcia - Maria Kosiaty (1911-2005) - ukończyła studia pedagogiczne w Krakowie, a także studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (uzyskując tytuł Magistra Nauk Agrotechnicznych). Pracowała m.in. w Stacji Hodowli Roślin w Aleksandrówce. Później, przez wiele lat uczyła w Nowym Sączu języka esperanto. Była honorowym członkiem Polskiego Związku Esperantystów, a także członkiem Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa oraz Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami. Pradziadkowie ze strony mamy - Jadwigi Kosiaty (1940-2009) odbyli na początku XX wieku długą podróż "za chlebem" do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, by powrócić po kilku latach i osiąść na stałe ponownie w Nowym Sączu.
 Dziadkowie (ze strony Mamy): Genowefa i Józef Stach (Nowy Sącz, lata 30-te XX w.) Babcia - Genowefa Stach (1907-2000) - ukończyła Gimnazjum Pedagogiczne im. Marii Konopnickiej w Nowym Sączu i pracowała jako nauczycielka (m.in. przez wiele lat w Szkole im. Adama Mickiewicza w N. Sączu). Dziadek - Józef Stach (1910-1982) - był rolnikiem, pracował również jako inspektor rolny w PZU. Miał piękny głos, śpiewał w chórze "Echo", a później także w Chórze Kolejowym pana Paszyńskiego. Rodzice
 Rodzice: Jadwiga i Krzysztof Kosiaty (zdjęcia z okresu studiów).
Mój Tata - Krzysztof Kosiaty (1942-2012) był absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Długosza w Nowym Sączu, jeździł na nartach i latał na szybowcach (szkolił się na kursie szybowcowym w Aeroklubie Podhalańskim); mgr inż. mechanik, ukończył Wydział Maszyn Roboczych i Pojazdów na Politechnice Warszawskiej i odbył staż pracując w zakładach samochodowych Alfa Romeo w Mediolanie we Włoszech (tam nauczył się języka włoskiego). Po powrocie do Polski, jako pracownik naukowy, zajmował się konstrukcją opancerzonych wozów bojowych w Instytucie Techniki Pancernej i Samochodowej w Sulejówku pod Warszawą. Następnie pracował w firmie Explo-Naft nad dodatkami uszlachetniającymi do paliw samochodowych. Przez wiele lat był aktywnym członkiem Klubu Przyjaciół Ziemi Sądeckiej w Warszawie.
Moja Mama - Jadwiga Kosiaty (1940-2009) z domu Stach, po ukończeniu Śląskiej Akademii Medycznej, zdała egzamin specjalizacyjny z zakresu chorób wewnętrznych i pracowała przez kilka lat w Chorzowie (gdzie też było mi dane przyjść na świat). Później rodzice przeprowadzili się do Warszawy. Mama przez wiele lat była kierownikiem Przychodni Rejonowej przy ul. Czerniakowskiej w Warszawie (przeniesionej następnie, po oddaniu pomieszczeń przychodni Zakonowi Sióstr Nazaretanek, na ul. Iwicką). Młodszy brat - Piotr Kosiaty, urodzony już w Warszawie, ukończył Wydział Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Handlowej i zajmuje się obecnie funduszami europejskimi w jednym z ministerstw. Na początku była medycyna...
Jestem lekarzem, absolwentem I Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie (rocznik 1995; obecnie uczelnia ta nosi nazwę Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego). W życiu było mi jednak dane pracować dodatkowo w różnych zawodach, np. jeszcze podczas nauki w liceum (VI L.O. im. Tadeusza Reytana
w Warszawie, matura w 1989 r.), w wolne dni wypiekałem chleb w piekarni przy ul. Racławickiej; w wakacje pracowałem w szklarniach w Mysiadle, pakowałem mleko w mleczarni w Krynicy, pracowałem także na farmie krów w Holandii (Leeuwarden) oraz odnawiałem domy w Szwecji (w Sztokholmie i na wyspie Oland).
Podczas studiów na Akademii Medycznej sprzedawałem książki, wieczorami uczyłem obsługi Macintoshy
i grafiki komputerowej w Policealnym Studium Plastycznym przy ul. Stawki w Warszawie oraz prowadziłem wykłady i kursy komputerowe dla studentów medycyny i lekarzy w Zakładzie Informatyki Medycznej oraz Bibliotece Głównej AM.
W tym czasie rozpocząłem również prowadzenie kursów internetowych dla osób niepełnosprawnych w Fundacji Pomocy Matematykom i Informatykom Niesprawnym Ruchowo przy ul. Twardej w Warszawie (1997-2003). W zajęciach tych brały udział osoby z dysfunkcjami narządu ruchu, m.in. ze stwardnieniem rozsianym, mózgowym porażeniem dziecięcym, po wypadkach komunikacyjnych i udarach mózgu a także z epilepsją.
W latach 1997-2000, biorąc udział w programie "Internet dla lekarzy" Fundacji im. Stefana Batorego, prowadziłem wyjazdowe szkolenia internetowe dla lekarzy w 24 szpitalach
w Polsce oraz uczestniczyłem w tworzeniu klubów internetowych m.in. w Bibliotece
Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie oraz w Bibliotece
Głównej AM.
Trzykrotnie byłem stypendystą Unii Europejskiej na Uniwersytecie
w Nancy we Francji (w ramach międzynarodowego programu "Computer Assisted
Learning"). Zajmowałem się tam pisaniem multimedialnych symulacji przypadków klinicznych z różnych dziedzin medycyny (w ten sposób powstał
m.in. mój program komputerowy "Nabyte wady serca w podstawowej diagnostyce
ambulatoryjnej"). Prace te przedstawiałem na kilku międzynarodowych konferencjach
naukowych, m.in. dwukrotnie na Uniwersytecie
Humboldta w Berlinie.
W 1997 roku za edukacyjny program komputerowy
"Wpływ palenia tytoniu na organizm człowieka" otrzymałem z rąk J.M. Rektora
Akademii Medycznej w Warszawie - prof. Andrzeja Górskiego - nagrodę indywidualną
II stopnia. W 1998 roku w ramach stypendium naukowego Fundacji Amerykańsko-Austriackiej,
wyjechałem do zamku w Salzburgu (Austria). Zajęcia dotyczące różnych problemów
medycyny obrazowej prowadzili tam wykładowcy z Cornell University Medical
College z USA.
W swoim obecnym, "szarym" życiu jestem lekarzem, nauczycielem akademickim,
dziennikarzem, webmasterem. Po studiach pracowałem w Klinice Neurologicznej
AM (obecnie Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego), później w II Zakładzie Radiologii
Klinicznej Centralnego Szpitala Klinicznego przy ul. Banacha w Warszawie.
Od kilkunastu lat pełnię obowiązki redaktora naczelnego portalu medycznego
dla lekarzy Esculap.com, wykładam na kilku uczelniach oraz piszę artykuły
(znajdziecie je w takich czasopismach jak "Gazeta Lekarska", "Kardiologia
Polska", "Magazyn Aptekarski", "Magazyn Medycyny Rodzinnej", "Medycyna
Praktyczna", "Nefrologia i Nadciśnienie Tętnicze", "Neurologia Praktyczna",
"Psyche", "Puls", "Terapia", "Integracja", "Dama Pik", "Sądeczanin" i innych).
Przez wiele lat prowadziłem szkolenia dla lekarzy z zakresu Internetu oraz prawa medycznego i Unii Europejskiej. Pisałem także poradniki, m.in. "Jak korzystać z Internetu" (ze wstępem Stanisława Lema), "Internet w rękach lekarza-praktyka", "Neurologia w Internecie", "Komputer i Internet w pytaniach i odpowiedziach", "Prawo medyczne i promocja usług lekarskich w sieci Internet", "Aspekty prawne w praktyce lekarzy POZ", "Onkologia w sieci Internet", "Mój pomysł na praktykę lekarską", "Polski lekarz w Unii Europejskiej". Tworzyłem i prowadziłem pierwsze serwisy internetowe, m.in. Akademii Medycznej w Warszawie, Państwowego Zakładu Higieny, Instytutu Reumatologii w Warszawie, Biblioteki Głównej AM w Warszawie, Biblioteki Głównej CMKP, Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii i wiele innych.
Miałem również ciekawą przygodę z telewizją. Wspólnie z Sylwią Baczyńską prowadziłem w TVP 1 cykl programów "Komputerowy Lekarz Domowy" (pamiętam, jak do odcinka na temat palenia tytoniu wypożyczyliśmy maszynę do robienia dymu oraz maski przeciwgazowe z Obrony Cywilnej :-). Jednym z realizatorów tej serii był niezapomniany Tomasz Pyć (1945-2008), niezwykle otwarty i życzliwy człowiek, który wcześniej (w latach 1977-1983), wspólnie z Andrzejem Kurkiem i Zdzisławem Kamińskim, współtworzył program popularnonaukowy "Sonda".
Obecnie, aby odpocząć od analizowania najnowszych technik leczenia
hemoroidów oraz nie dostać prezentu od pana Alzheimera, robię wiele innych
rzeczy. Uwielbiam czytać (książki i stare gazety), podróżować i poznawać (niezwykłe dzieła natury i człowieka), kolekcjonować (np. stare
fotografie - vide serwis "Górale i Tatry na starych fotografiach" www.dawnetatry.pl),
poszerzać wiedzę (oglądając filmy dokumentalne i słuchając mądrych
ludzi). Szczególną pasją jest zbieranie pięknych wierszy, piosenek
i fragmentów prozy (www.wiersze.co)
oraz zachowanie pamięci o życiu na dawnych Kresach Wschodnich
(www.nawolyniu.pl). Współpracuję
z różnymi instytucjami, m.in. Muzeum Historii Polski w Warszawie, Muzeum Nauki i Techniki, Muzeum Polin, Muzeum Ziemi Sądeckiej (w Nowym Sączu) i in.
Aby nie zardzewieć do końca (i nie zostać "starym, spróchniałym wałem"),
biegam i pływam - m.in. startuję w biegach długodystansowych, np. w triadzie patriotycznej "Zabiegaj o pamięć", na którą składają się: Bieg Konstytucji 3 Maja, Bieg Powstania Warszawskiego oraz Bieg Niepodległości (mogliśmy już spotkać się na jednej z poniższych imprez sportowych). 16 lipca 2017 r. pokonałem kolejną granicę - po raz piewszy wziąłem udział i ukończyłem triathlon (zawody "Iron Man" w Nieporęcie i na Jeziorze Zegrzyńskim). 17 września 2017 r. w błocie i deszczu przybiegłem na metę "biegu komandosów" - "Survival Race" (ten, kto brał udział, wie o czym mówię :-). 13 maja 2018 r. zająłem dobre 13. miejsce w Triathlonie Nadwiślańskim, w którym organizatorzy, po biegu i jeździe na rowerze, dołożyli nam na koniec (zamiast pływania) 15 km kajakiem po Wiśle. 30 czerwca 2018 r. wziąłem udział w IV Biegu im. Stanisława Tyma - biegliśmy
po schodach na XXX piętro Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie (celem uczczenia
pamiętnej sceny z filmu "Miś", od której minęło już 38 lat :-).
4-ego listopada 2018 r. zdobyłem medal w największym i najsłynniejszym
biegu na świecie - New York City Marathonie. Trudna trasa (sporo podbiegów
głównie na mostach i wiaduktach), wiodła przez pięć dzielnic tego wielkiego
(8,6 mln mieszkańców) miasta: Staten Island, Brooklyn, Queens, Bronx i Manhattan.
Ponad 52 tys. biegaczy z całego świata, 2,5 mln kibiców (w tym duża grupa Polonii amerykańskiej; biegłem z biało-czerwoną flagą :-).
Na początku miałem trochę obaw, ponieważ dzień wcześniej brałem udział w
innym biegu - Dash to the Finish Line (spod siedziby ONZ do mety w Central
Parku), ale udało się! Trzy lata przygotowań, 38 medali z innych biegów
(w tym 3 z triathlonów), ale ten jest i na zawsze będzie najważniejszy. Wrażenia i emocje na mecie NYC maratonu nie są możliwe do opisania - to tak, jakby zdobyć Mount Everest, wyżej jest już tylko niebo... Nie zatrzymuję się jednak i biegnę dalej :-) Rok później, 10 marca 2019 r. wziąłem udział w biegu "Vitality Big Half Marathon" w Londynie.
W lutym 2020 roku wyruszyłem na wyprawę do Indii. To było jak lądowanie
na innej planecie. Fascynujący, olbrzymi kraj (10-krotnie większy od Polski),
zamieszkały przez 1,4 mld ludzi mówiących różnymi językami (z czego 23
to języki urzędowe). Tysiące pięknych miejsc, tajemniczych budowli, nieznanych
roślin, zwierząt, zapachów, smaków, przypraw (które kiedyś służyły jako
leki w określonych schorzeniach), ale przede wszystkim życzliwi, uśmiechnięci
ludzie, bez agresji i zawiści. Hinduizm głosi bowiem, że dobre uczynki
w życiu powodują, że w następnym odrodzisz się w lepszym wcieleniu (reinkarnacja).
Niezwykłe spotkania z przedstawicielami różnych religii oraz egzotycznymi
zwierzętami. Także okazja do zatrzymania się i chwili refleksji, np. w
czasie ceremonii pogrzebowych (palenia ciał na stosach) nad rzeką Jamun
w Agrze (głównym dopływem Gangesu). Pozostały wspomnienia, trochę pamiątek
i setki zdjęć...
Lubię podróże, poznawanie innych ludzi i ciekawych miejsc (odwiedziłem już Indie, Brazylię, Izrael, USA, Belgię, Holandię, Luksemburg, Austrię, Niemcy, Francję, Włochy, Grecję, Szwecję, Hiszpanię, Węgry, Czechy, Litwę, Łotwę i Ukrainę).
No dobra, wystarczy tego panegiryku, bo widzę już pierwsze oznaki znużenia :-)
Kończę słowami prof. Tadeusza Kotarbińskiego (1886-1981): "Rób coś,
kochaj kogoś i nie bądź gałganem".
aby mobilizowała mnie w zimie
|
